Meesterproef schenkt verlichtende openbaringHANS VAN DAM ROTTERDAM  “Leven met een Onbekende” door Onafhankelijk Toneel. Gezien: 12 januari 2008 in het O.T. theater. Daar nog te zien t/m 3 februari. Vier sterren **** Een toneelspeelster die een toneelspeelster speelt. Dat is op z’n minst één keer spel teveel, zou je denken. Maar in “Leven met een Onbekende” levert dit dubbelspel een adembenemend karakterstuk op waarin zowel de actrice als haar wankele ik tot mythische proporties opstijgen. We zien alleen de actrice, als het ware gevangen in haar kamer. Ze loopt wat heen en weer, drinkt een kopje thee, een glaasje wijn. Veel meer gebeurt er niet. Maar dan zijn er de stemmen, min of meer ontsproten aan haar eigen fantasie. De stemmen klinken uit ingenieus ingebouwde luidsprekers in het decor. Ze verbeelden de onbereikbare ander, het alter ego, of de buren die zich telkens door een klopje op de muur aankondigen en uiteindelijk de redelijkheid verbeelden die alle fantasie onderdrukt. De dialoog met deze stemmen maken het stuk. Hierbij vormt het mengsel van de subtiele spelkracht van Ria Eimers, de briljante timing en het poëtisch taaluniversum van Toon Tellegen een ware openbaring. In “Een Verhandeling over de Menselijke Natuur” maakte de 18e eeuwse Schotse Verlichtingsfilosoof David Hume al eens de vergelijking tussen het wankele ik en een theater. Het nauwelijks begrepen gefragmenteerde ik dat uit deze Verlichtingsfilosofie oprijst lijkt regelrecht geïncarneerd in deze wonderbaarlijke meesterproef bij het O.T. Een prachtige theatrale verbeelding met filosofische consequenties: voor toneel- én taalliefhebbers. |
