Casino van Theatercollectief Norfolk blijft steken in een academische analyse van de toestand in de wereld

‘Casino’ door theatercollectief Norfolk. Bijgewoond: 10 december 2009 in de Rotterdamse Schouwburg. Daar nog te zien t/m 23 december (foto's: Beer Buijsman)
 
'Het menselijk verlangen naar risico' luidt de ondertitel van het nieuwste stuk van het jonge theatercollectief Norfolk en het wordt meteen duidelijk waar dat verlangen naar risico op uitgedraaid is. In het openingsbeeld ligt een jonge vrouw achterovergevallen met haar rolstoel op de bloedrode casinovloer, terwijl een croupier, een andere jonge vrouw, als een schikgodin, soeverein en verleidelijk, achter de roulettetafel poseert: een adequaat tableau vivant als metafoor voor de huidige economische crisis.
Als het spel in beweging komt, is snel duidelijk dat we zijn beland bij een bedrijfsuitje van een organisatie genaamd Aviator naar het plaatselijk casino. Een aantal kantoorkarikaturen treedt aan: het verlegen meisje van de administratie dat niets anders durft dan dromen; de cynische directieassistente in rolstoel; de nooit volwassen geworden jongen van de afdeling webdesign; het lekker platte domme blondje van de kantine en tenslotte de dominante directrice. Hoe herkenbaar de typetjes ook zijn, het verhaal wordt er niet minder grillig op. Het is alsof we in een gebroken spiegel naar het complete falen van menselijke interactie kijken. In het versplinterde beeld, tussen muzikale intermezzo's, blijven de scènes los van elkaar. Sommige plaatjes komen terug en soms vallen personages letterlijk buiten beeld door van een verhoogd bordes te tuimelen. Norfolk kiest voor verontrusting als stijlmiddel, maar de voorstelling blijft daardoor ook los zand.
Tussen de breuken in is het spel uitstekend en de timing scherp. Het stuk is muzikaal en de zang is goed, waarbij het 'kantineblondje' (Loes Haverkort) wel heel erg intrigeert met haar in decadentie ontsporende zangstukjes. Het theatercollectief bekijkt de huidige crisis vanuit vrouwelijk perspectief en dat intrigeert: ook al is de huidige malaise de schuld van de mannen, de noodlottige afloop is hoe dan ook onafwendbaar.
'Casino' legt uiteindelijk een ambitieus mozaïek van onzekerheid en risico bloot, maar het totaalbeeld levert te weinig op. Ook al geeft het merendeel van de fragmenten een betoverend schijnsel, het geheel is uiteindelijk vooral een academisch onderzoek.
Een vakkundig onderzoek maakt nog geen pakkend verhaal. Net als bij een veelbelovend wetenschappelijk onderzoek zou je verlangen naar de publieksuitgave. Daar wachten we dan nog maar even op.


HANS VAN DAM

speellijst op www.rotterdamseschouwburg.nl